توچال، برداشتی از واقعیت است
تاریخ انتشار: ۲۹ بهمن ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۹۷۷۷۴۸۴
این فیلم در شرایط سخت آب و هوای کوهستان ساخته شده و عوامل سازنده با چالش‌های مختلفی روبهرو بودند؛ همین موضوع بهانه‌ای شد که با محمد آهنگرانی، کارگردان فیلم گفت‌وگو کنیم که در ادامه می‌خوانید.
آنچه از شما به یاد داریم، ساخت فیلم‌های کمدی است،چه شدکه تصمیم گرفتید فیلم توچال را به‌عنوان یک ملودرام اجتماعی کارگردانی کنید؟
من قصه اجتماعی زیاد داشتم اما شرایط ساخت آن پیش نیامد و با اینکه طنز کار کردم، گرایش کاری خودم، ساخت فیلم اجتماعی بود.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
با توجه به تولید فیلم در سال ۹۶ و فاصله چندساله بین تولید و اکران، توچال برای مخاطبانی که با انواع و اقسام رسانه‌های خانگی و مجازی سر و کار دارند، می‌تواند جذاب باشد؟
خیر، شاید یکی از لطمه‌هایی که به فیلم وارد شد، مربوط به همین فاصله تولید و اکران است؛ چون بحث فنی کار خیلی طول کشید و تا زمانی که فیلم آماده شد؛ حتی چند هفته قبل از کرونا رفتیم قرارداد پخش بستیم. یکی از دوستان که نام نمی‌برم به شورای صنفی رفت و گفت نوبت پخش کار ماست. آنها هم گفتند یکی دو هفته صبر کن اتفاقی نمی‌افتد اما درگیر ماجرای کرونا شدیم و دو سه سال پخش فیلم عقب افتاد. علاوه بر این فقدان تبلیغات هم به ما آسیب رساند وچندان روی تبلیغات مانور ندادیم. بیشتر قصدمان این بود که فیلم اکران شود و از این بلاتکلیفی نجات پیدا کنیم.
فکر می‌کنید این قصه چه تازگی برای مخاطبان داشت؛ چون در این فیلم هم شاهد نوعی مثلث عاطفی بودیم که در بسیاری از فیلم‌ها به آن اشاره شده‌است.
معتقدم فضای فیلم ما فقط متفاوت بود و فکرنمی‌کنم درایران به جز«جاده‌های سرد» آقای جعفری‌جوزانی چندان دراین فضا کارکرده باشد وگرنه فرقی با داستان‌های دیگر ندارد و عشق وحادثه پس‌زمینه مشترک بسیاری از قصه فیلم‌های اروپایی هم محسوب می‌شود اما نقطه دید کارگردان آن را متمایز می‌کند.
چطور شد که با پژمان بازغی و لیلا زارع به‌عنوان بازیگر همکاری‌کردید؟
هر دو بازیگر قصه را که خواندند، به کار کردن در پروژه علاقه‌مند شدند. خانم زارعی به‌دلیل اینکه قصه محوری با شخصیت زن پیش می‌رفت، آن را دوست داشت. بقیه دوستان ازجمله پژمان بازغی هم کار را دوست داشت و اکثرشان با فضای برف و سنگینی برف آشنا بودند. شهاب شادابی هم به‌عنوان ضلع سوم قصه عاطفی ما قبلا درسریال آقای سامان بازی کرده و آدم بسیار بااستعداد و منضبطی است.
چرا ترجیح دادید پایان این قصه تلخ باشد؛ آیا سردی فضای داستان، می‌تواند استعاره‌ای برای پایان آن باشد؟
نه، این واقعیتی بود که اتفاق افتاده بود و می‌توانست در سرما یا گرمای ۴۰ درجه باشد، اما محل وقوع داستان در پیست اسکی بود.
آیا آشنایی قبلی نسبت به محیطی که در آن کار کردید نداشتید؟
خیر، آشنایی قبلی نداشتم، اما در ۹۰ فیلم سینمایی مدیر برنامه‌ریزی و دستیار کارگردان بودم و اکثر کارهایم سخت بوده و به آن عادت داشتم. به‌جز این، قبل از اینکه وارد توچال شوم، به تمام پیست‌های ایران سر زدم، از سپیدان شیراز تا دیزین تهران. با توجه به اینکه پیست توچال مربوط به نهاد سازمانی خاصی بود، فکر می‌کردم برای کار چالش داشته باشم، اما خلاف تصورم با کمترین مشکل کارمان را پیش بردیم.
از چالش‌های کارکردن در محیط کوهستانی بگویید.
شرایط کار در پیست اسکی با وجود سرمای منفی ۳۰درجه بسیار کشنده بود. به‌هرحال، وقتی در چنین شرایطی کار کنید، مسائلی از زیر دست‌تان در می‌رود و این طبیعی است. ما امداد و نجات را خیلی ساده نشان دادیم و بارها بالگرد هماهنگ کردیم که یک‌سری صحنه‌ها را با بالگرد بگیریم. ما تنها یک روز هلی‌شات کار کردیم و صبح تا شب در تلاش بودیم که مقداری پلان هوایی بگیریم، اما خیلی سخت بود و وسیله فیلمبرداری‌مان را باد می‌برد. بسیاری از بچه‌ها خودشان را با شرایط وفق می‌دادند و بعضی نمی‌توانستند؛ یعنی گاهی پیش می‌آمد که نیم‌ساعت در روز فیلمبرداری می‌کردیم و نیم‌ساعت بچه‌ها زیر اکسیژن بودند، چون اکسیژن هوا در کوه نصف است و این شرایط هنگام شب وحشتناک‌تر می‌شد. ما یک پلان از جلوه‌های ویژه استفاده نکردیم و حتی یادم می‌آید در صحنه‌هایی بچه‌ها پایه دوربین را نگه می‌داشتند تا باد نبرد. بازهم با وجود این شرایط کار برای ما خوب بود و فکر می‌کنم اگر می‌خواستیم جای دیگری کار کنیم، دشواری چندین برابر بود. پیست توچال به نظرم خیلی حرفه‌ای نبود و شیب کمتری نسبت به پیست‌های دیگر داشت و ما می‌خواستیم هتل دقیقا داخل پیست باشد. به‌هرحال، کاری بود که بالاخره به سرانجام رساندیم و به نظرم انجام دادنش بزرگ بود. زمانی ما با آقای گبرلو برای فیلم «یکی برای همه» قرار گذاشتیم و قبل از رفتن به استودیوی پخش گفتم کاش دوستانی که قرار است فیلمی را نقد کنند، شرایط تولید کار ما را که مستقل هستیم و روی پای خود ایستادیم بدانند. با تمام سختی‌ها بچه‌ها عاشق کارشان بودند و به‌ندرت حتی پنجشنبه‌ها و جمعه‌ها برای استراحت پایین می‌آمدند و معمولا خودم وقتی کار داشتم به سطح شهر می‌آمدم.
ظاهرا این فیلم را با بودجه کمی تولید کردید.
بله، وقتی بودجه کافی باشد، فرصت و وقت بیشتری برای پرداختن به وجوه مختلف ساخت فیلم داریم و به‌جای ۳۰روز فیلمبرداری، آن را ۶۰روزه به پایان می‌رسانیم. در واقع، کمبود بودجه من را بیشتر ازشرایط جوی اذیت کرد.بنابراین توچال در زمانی که هزینه تولید فیلم‌ها کمتر از سه میلیارد نمی‌شد؛ در مجموع با ۳۰جلسه فیلمبرداری و ۶۸۰میلیون تومان هزینه ساخته شد. با افتخار می‌گویم ما که با این هزینه توانستیم یک کار را به پایان برسانیم، برند محسوب می‌شویم؛ نه کسانی که بودجه زیادی می‌گیرند و گاهی نتیجه خوب می‌شود و بعضی اوقات هم چندان رضایت‌بخش نیست.
چه تجربیاتی از این پروژه به دست آوردید که ممکن است در ساخت فیلم‌های بعدی آن را به کار ببندید؟
در این پروژه به این نتیجه رسیدم که غیر ازخودمان نباید به شخص دیگری در زندگی متکی باشیم و فقط خودمان باید جوابگوی فیلم و مخاطبان باشیم. بنابراین، باید کاری را که فکر می‌کنیم درست و منطقی است، انجام دهیم. به هرحال، تجربه خوبی بود و بعد از آن فیلم کمدی «تخته گاز» را ساختم.
با توجه به اینکه فیلم‌تان در بازه زمانی جشنواره فیلم فجر فجر اکران شد، از زمان اکران آن راضی هستید؟
به دلیل اینکه فیلم فضای زمستانی داشت، از همان ابتدا نیت‌مان اکران فیلم در فصل زمستان بود. در بخش‌هایی هم شما تصمیم‌گیرنده نیستید و چاره‌ای ندارید و اگر فیلم را نگه می‌داشتیم، باز هم سال آینده همین داستان‌ها به وجود می‌آمد.
چه بازخوردهایی از مخاطبان بعد از تماشای فیلم دریافت‌کردید؟
بعضی فیلم را دیدند و استقبال کردند و بعضی خیر؛ اما به هرحال فیلمی بود که باید اکران می‌شد. ازطرف دیگر، سلیقه مخاطبان به دلیل فشار اقتصادی واجتماعی به سمتی پیش رفته که دوست دارند،مدتی جایی بروند وفیلمی ببینندکه به مسائل روزمره خودفکر نکنند.
درحال حاضر با توجه به هزینه‌های زیاد تولید فیلم، بخش خصوصی به دلیل اینکه از بازگشت سرمایه خود مطمئن نیست، کمتر سراغ تولید فیلم‌های اجتماعی خوب می‌رود. پیشنهاد شما برای تولید فیلم‌های اجتماعی خوب چیست؟
معتقدم مسیر سینما سمت و سویی یافته که از دست من و شما خارج است. متأسفانه در سال‌های گذشته سرمایه‌گذارانی وارد سینمای دولتی شدند و رقم‌هایی به بازیگران و عوامل می‌دادند که خواسته یا ناخواسته باعث افزایش قیمت کارها شدند؛ یعنی اگردستمزد بازیگر ۱۰۰میلیون بود و اودرخواست یک میلیارد داشت، به اواین دستمزد رامی‌دادند.به نظرم بازگشت سرمایه برای این سرمایه‌گذاران اهمیت نداشت و زمانی که این اتفاق بیفتد، بخش خصوصی خواه‌ناخواه ضعیف می‌شود.
قبل از شروع توچال، تصادف سختی داشتم
محمد آهنگرانی، کارگردان فیلم توچال درباره خاطره ناخوشایندی که قبل از شروع فیلمبرداری داشته، گفت: قرار بود توچال را خرداد ماه شروع کنیم و اوایل خرداد که می‌خواستیم کار را شروع کنیم، برف وجود داشت، اما قابلیت اسکی نداشت. متأسفانه هشتم خرداد تصادف کردم و جفت پاهایم، دست‌هایم و دنده‌هایم شکست و در آخرین جلسات، بچه‌های گروه فیلمبرداری مرا با ویلچر می‌بردند و تازه وقتی از روی ویلچر بلند شدم، سر جلسات فیلمبرداری برای کار حاضر شدم.
شهاب شادابی، بازیگر فیلم توچال:
نبود اکسیژن و تغییر آب و هوا در توچال چالش ما بود
گاهی اوقات صحبت راجع به کارهای سینمایی یا تلویزیونی یا حتی تئاتر، مرا به تکرار می‌کشاند، چون هیچ‌گاه یاد ندارم کاری طبق اصول درستی ساخته و پخش شده باشد و همیشه با مواردی در ساخت و پخش روبهرو می‌شویم که هضمش برایم مشکل است اما روند تکامل کاری‌ام در سینما به این نقطه رسیده که اگر کاری با اصول و پایه درست دیدم، تعجب کنم که البته مدت‌هاست تعجب نکرده‌ام و فیلم توچال هم از این قاعده مستثنا نبود. در ابتدا با فیلمنامه‌ای روبهرو شدم که زوایای خوب و قابل پرداختی داشت و مرا جذب کرد و هنگام خوانش فیلمنامه لحظاتی را در ذهنم می‌ساختم که به وجد می‌آمدم اما هنگام ساخت متوجه شدم تمام آن لحظات سرابی بیش نبود، چون بنا به بسیاری از مسائل ازجمله لوکیشن سخت، فیلمنامه دستخوش تغییرات شده بود اما همیشه پادزهری برای هر مشکلی یافت می‌شود و در این پروژه، فیلمبردار حاذق این کار(شهرام اسدی) مشکلات لوکیشن سخت را به یک امتیاز تبدیل کرد. او به شرایط مسلط بود و تکنیک و علم خاصی را در توشه خود داشت. در طول پروژه، مشکلات بسیار بود. از نبودن اکسیژن گرفته تا نبودن برنامه خاص برای ترتیب سکانس‌ها به خاطر تغییرات ناگهانی آب و هوا و تقریبا بزرگترین دشمن ما در آن لحظات طبیعت بود. بعد از یک ماه با هر مشکلی که بود، با تغییراتی در فیلمنامه کار ساخته شد که البته تا جایی که می‌دانم علی تهرانی، نویسنده، خودش هم راضی و خشنود از تغییرات نبود. این فیلم در نوع خود، اولین در ایران و دنیاست. فیلمی که یک ماهه ساخته شد و شش‌سال بعد در بدترین روزهای اکران یک فیلم، اکران شد. می‌توانم مسائل مالی را مقصر اصلی این موضوع بدانم. این فیلم خیلی از مسائل را تحمل کرد. از طرف دیگر حضور افرادی در سینما که با شوق‌دیده شدن، ارائه هنر را راهی برای جبران شکست‌های گذشته خود می‌دانند ولی هیچ تخصص و دانشی در این زمینه ندارند، موضوع تازه‌ای نیست. عواقب همکاری با افراد کم دانش همه مشکلاتی می‌شود که شش سال ممکن است یک محصول سینمایی را عقب بیندازد. چه کسی‌می‌داند کارگردان و عوامل این دست کارها چه آسیب‌هایی را تحمل می‌کنند. وانگهی به‌طور شخصی دیگر برایم این مسائل مهم نیست. در حال حاضر فیلم‌هایی ساخته می‌شود که مرزهای هجو را جابه‌جا می‌کنند و از طرفی مورد تأیید مسئولان است. سینمایی که ترک کردن سالن سینما وسط فیلم توسط مردم برایش عادی شده و برعکس بسیاری از فیلم‌ها فروش‌خوبی دارند. دیگر نگرانی راجع به هنر واقعی و پیام یک محصول، کاری بیهوده‌است. در آخر خوشحالم که در کنار لیلا زارع کار کردم و از مصاحبت با او، محمد و جمشید آهنگرانی و شهریار اسدی و نویسنده دوست داشتنی، علی تهرانی بسیار لذت بردم و خرسندم. امیدوارم روزی ارزش‌های سینما به جایگاه خود برگردد تا هنرمندان بتوانند تن زخمی سینمای ایران را التیام بخشند.
منبع: جام جم آنلاین
کلیدواژه: کارگردان مستند فیلم ساز سینما
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت jamejamonline.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «جام جم آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۹۷۷۷۴۸۴ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
بازگشت واحدهای تعطیل‌شده به چرخه تولید، ادعاست یا واقعیت؟ / باوجود دستور رئیسی، مسئولان از اعلام آمار، فراری هستند
جواد مرشدی:علیرغم وجود قانون انتشار و دسترسی آزاد به اطلاعات، پیامدهای مثبت قابل توجه و مهم انتشار اطلاعات دقیق و شفاف در حوزه تولید و اقتصاد و تاکید مسئولان، در طول یک دهه گذشته، اطلاعات هزاران واحد اقتصادی تعطیل بازگشته به چرخه تولید منتشر نشده است.
اینکه چرا اطلاعات واحدهای تعطیل بازگشته به چرخه تولید منتشر نمی‌شود،و چرا قانون انتشار و دسترسی آزاد به اطلاعات اجرایی نمی‌شود و اینکه عدم شفافیت اطلاعات در حوزه تولید در سال جهش تولید چه پیامدهایی دارد و همچنین اهمیت دهگانه شفافیت اطلاعات در حوزه تولید چیست از جمله سوالاتی است که می بایست دبیرخانه نهضت احیای واحدهای اقتصادی و وزارت صمت(سازمان صنایع کوچک و شهرک‌های صنعتی ایران) پاسخگوی آن باشد .
از این رو خبرآنلاین در گفت و گو با سعید سیفی کارشناس مسائل اقتصادی در حوزه کسب و کار به این پرسش ها پرداخته است که مشروح آن در پی می آید:
از منظر شما اهمیت شفافیت اطلاعات در حوزه تولید و اقتصاد کدام مولفه ها هستند؟
یکی از مهمترین مولفه‌های سلامت نظام سیاسی و اقتصادی در همه کشورها، شفافیت اطلاعات است، بخصوص در کشور ایران که در هر دو بعد قانونی و مبانی دینی، بر این مهم تاکید شده است.
در کشور ما از یک طرف در مواد مختلف قانون انتشار و دسترسی آزاد به اطلاعات، صراحتا بر شفافیت، انتشار و در دسترس بودن اطلاعات تاکید شده است و از طرف دیگر شفافیت در حکومت اسلامی نیز به طرق مختلف مورد توجه و تاکید قرار گرفته است.
در این خصوص به مورد مصداقی هم اشاره می فرمایید؟
به عنوان مثال، امیرالمومنین(ع) در حکومت چند ساله‌اش، بارها بر این موضوع تاکید داشتند و در نامه شماره ۵۰ خود می‌فرمایند، جز اسرار نظامی، هیچ امری را از مردم پنهان نمی‌کنم.
در یک کشوری با اقتصاد با ثبات و قابل پیش‌بینی، کارآمد و پویا، باید امکان و توانایی رصد، برنامه‌ریزی و اجرای طرح و برنامه‌های مختلف در حوزه اقتصاد وجود داشته باشد اما پیش‌نیاز و تقویت‌کننده هر سه مورد مذکور، شفافیت اطلاعات است.اهمیت شفافیت اطلاعات در حوزه تولید و اقتصاد آنقدر پرواضح است که هیچ‌یک از کارشناسان و فعالان اقتصادی و تولیدی نمی‌توانند آن را نادیده بگیرند و به همین دلیل توضیح درباره آن، فقط به تکرار و اطاله کلام، منجر می‌شود.
اما با توجه به برخی مسائل و اقدامات صورت گرفته در یک دهه گذشته، مثل خودداری از انتشار منظم، دقیق و شفاف آمار و اطلاعات مهم در برخی از حوزه‌های اقتصاد و تولید، ما را مجبور می‌کند، همواره بر تاثیر شفافیت اطلاعات تاکید و آن را از مسئولان وقت، مطالبه و پیگیری کنیم.
چرا برخی از مسئولان وقت به این عدم شفافیت اطلاعات در واحدهای تعطیل بازگشته به چرخه تولید دامنمی زنند و از ارائه آمار دقیق حزر می کنند؟
ببینید از حدود چند سال پیش تاکنون یعنی از دولت‌های قبلی تا دولت فعلی، یکی از اقدامات بایسته و شایسته که در دستور کار مسئولان اقتصادی دولت‌ها قرار گرفته، احیای واحدهای تعطیل یا نیمه فعال و برگرداندن آنها به چرخه تولید است اما نکته مهم و قابل توجه عدم انتشار اطلاعات واحدهای مذکور است و تاکنون هیچ دستگاه یا نهاد یا کمیته یا نهضتی، اطلاعات این واحدها را، همچون عنوان دقیق، مشخص و حوزه فعالیت واحدهای تعطیل بازگشته به چرخه تولید، آدرس دقیق و محل فعالیت واحد مذکور، مالکیت این واحدها که متعلق به کدام شخصیت حقیقی یا حقوقی است، تعداد شاغلین هر واحد، دلیل اصلی تعطیلی و راهکار عملیاتی و اجرایی برای بازگشت واحد مذکور به چرخه تولید، میزان فعالیت و سهم آن در افزایش تولید حوزه فعالیت، نظارت و ارزیابی پایداری و تاب‌آوری واحد مذکور بعد از بازگشت به چرخه تولید، علیرغم الزامات قانونی و تاثیرات مثبتی که می‌تواند بر کل زنجیره تولید و اقتصاد کشور داشته باشد، منتشر نکرده است.
بنظر می رسد مسئولان مربوطه همواره در دوره‌های مختلف، صرفا به ارائه اطلاعات و آمارهای کلی، غیر شفاف و غیر مستند از تعداد واحدهای بازگشته به چرخه تولید، میزان منابع مالی تزریق شده، میزان افزایش اشتغال و چند محور که علت تعطیلی واحدهای مذکور بوده، بسنده کرده‌اند که هیچکدام از این اطلاعات و آمار غیر شفاف، برای کارشناسان و سایر فعالان اقتصادی و رسانه‌ای با هدف تحقیق و استفاده از تجارب آنها برای سایر واحدهای دارای مشکل، قابل بررسی، ارزیابی و استفاده نبوده است.
بله ومهمتر از همه اینکه، با توجه به تاکیدات فراوان رهبر معظم انقلاب مبنی بر امیدآفرینی در جامعه که اهمیت آن در حوزه اقتصاد و تولید دوچندان است، نبود این اطلاعات شفاف و مشخص، امکان مستندسازی و تصویرسازی و ایجاد امید و انرژی در بدنه جامعه را از فعالان رسانه و هنر سلب کرده است.
این موضوع نشان از فقدان چارچوب و تعاریف مشخص در این حوزه نیست؟
دقیقا،حتی علیرغم اینکه در سال‌های گذشته، مسئولان مربوطه، آمار و اطلاعات مختلف از بازگشت هزاران واحد تعطیل به چرخه تولید را ارائه می‌دهند، هنوز هیچ‌یک از آنها مشخص نکردند که منظور و تعریفشان از واحد تعطیل یا نیمه تعطیل دقیقا چیست؟، خط‌کش آنها در ارزیابی و تعیین میزان تسهیلات و منابع برای واحدهای مذکور چگونه است؟، اصلا چه زمانی یک واحد تعطیل را واحد بازگشته به چرخه تولید معرفی می‌کنند؟ آیا به عنوان مثال، اگر صرفا یک واحد تعطیل که مشکل حقوقی داشته و با پیگیری صورت گرفته، مشکل حقوقی آن در دادگاهی حل شده را می‌توان بازگشت واحد مذکور به چرخه تولید قلمداد کرد؟ آیا اگر واحد تعطیلی مشکل مدیریتی یا شراکتی داشته و با پیگیری‌های صورت گرفته، صرفا مشکل مورد نظر واحد مذکور برطرف شده، می‌توان واحد مذکور را در لیست واحدهای تعطیل بازگشته به چرخه تولید، قرار داد؟ آیا یک واحد تعطیل را صرفا با دادن تسهیلات می‌توان در لیست واحدهای مذکور ثبت و گزارش کرد؟
آیا همه واحدهایی که مسئولان مربوطه آنها را به عنوان واحدهای بازگشته به چرخه تولید معرفی می‌کنند، همه کارکنان و کارگرانشان به محل کارشان بازگشتند، خط تولید یا ارائه خدمات واحد مذکور، فعال شده است؟، آیا واحد تعطیلی که مدعی بازگشت آن به چرخه تولید هستیم، به فعالیت پایدارو سودآور رسیده است؟ و آیا همین واحدهای مذکوری که، مدیران برخی دستگاه‌ها و سازمان‌ها برای مسئولان ارشد و تصمیم‌گیر کشور، فعالیت و بازگشت آنها به چرخه تولید را به عنوان گزارش عملکرد مثبت خود ارائه می‌دهند و همین اطلاعات مبنای آمارها و تصمیم‌های کلان کشور می‌شود، بعد از چند ماه مجدد مورد رصد و بررسی قرار گرفته‌اند که هنوز فعال است و منابع و تسهیلات پرداخت شده برای بازگشت آنها به چرخه تولید، به هدف خورده است یا خیر؟
دریافت پاسخ سوالات فوق، بیش از پیش، اهمیت شفافیت اطلاعات و مستندات قابل ارزیابی درباره واحدهای تعطیل بازگشته به چرخه تولید را، مشخص می‌کند اما اجازه دهید قدری بیشتر و فراتر از اهمیت پاسخ سوالات مذکور به اهمیت دهگانه و تاثیر شفافیت اطلاعات در حوزه تولید و اقتصاد بپردازیم زیرا اهمیت شفافیت اطلاعات در حوزه تولید بسیار فراتر از محدوده موضوع مذکور است.
با توجه به گستره اهمیت شفافیت اطلاعات در توسعه اجتماعی و اقتصادی و رونق کسب و کار و تولید در کشور و درس‌آموخته‌های این حوزه در داخل و سایر کشورها، در مهمترین محورها، می‌توان به صورت خلاصه و تیتروار به ۱۰ مورد اصلی ذیل اشاره کرد.
اولین و شاید مهمترین تاثیر شفافیت اطلاعات و آمار به موضوعات و مصوبات مهم و کلان کشور برمی‌گردد. کاملا پرواضح است که در مسائل مهمی همچون اشتغال و تولید، مسئولان ارشد کشور زمانی می‌توانند تصمیم‌های منطقی و موثری بگیرند که اطلاعات صحیح، دقیق، شفاف و قابل راستی‌آزمایی را در اختیار داشته باشند، موضوع مهمی که اهمیت آن برای همگان مشخص است و همه می‌دانیم که اگر اطلاعات دریافتی درست و دقیق نباشد، می‌تواند چه تاثیرات منفی و هزینه قابل توجهی را بواسطه مصوبات اشتباه، به تولید و اقتصاد کشور تحمیل می‌شود. دومین نکته بسیار مهم درباره ضرورت اطلاعات و آمار شفاف، تاثیری است که این موضوع بر روی افزایش سرمایه اجتماعی در هر کشوری دارد. بدون شک افزایش سرمایه اجتماعی برابر است با حضور و تقویت هرچه بیشتر بخش خصوصی کشور در تولید و اقتصاد و به بیان دیگر می‌توان گفت، شفافیت اطلاعات یک بازی برد-برد برای دولت و بخش خصوصی است. نکته قابل توجه در این بخش، اهمیت و نقش شفافیت اطلاعات در مقطع کنونی و تحقق شعار سال یعنی جهش تولید با مشارکت مردم است. این موضوع به مسئولین ما، این مهم را گوشزد می‌کند که اگر به دنبال تحقق شعار سال و اجرای منویات رهبر معظم انقلاب هستند و می‌خواهند شاهد حضور مردم در تولید باشند، قبل از هر چیز باید شفافیت اطلاعات را اجرایی کنند. سومین نکته و باز هم یکی از مهمترین تاثیرهای شفافیت اطلاعات، بهبود محیط کسب و کار است که در چند سال اخیر با قوانین مختلف از جمله قانون تسهیل صدور مجوزها، به دنبال تحقق آن هستیم اما قبل و مهمتر از آن، همین شفافیت اطلاعات است. در این بخش نیز یک موضوع مهم با توجه به شرایط اقتصادی کشور وجود دارد و آن، هدایت سرمایه از کسب و کارهای غیر مولد به سمت کسب و کارهای مولد است که تا حد زیادی در گروی همین افزایش شفافیت اطلاعات است. چهارمین نکته و محور مهم در این خصوص این است که شفافیت اطلاعات، شاخص‌پذیری در برنامه‌ها را افزایش می‌دهد، موضوعی که به سنجش و بهینه‌سازی برنامه‌های اقتصادی و توسعه‌ای کمک قابل توجهی می‌کند. شفافیت اطلاعات بستر را برای افزایش شاخص‌پذیری، کنترل‌پذیری و ارزیابی برنامه‌های اقتصادی توسعه محور در دو بخش یا دو مرحله بهینه‌یابی و بهینه‌سازی فراهم می‌کند. پنجمین محور و تاثیر مهم افزایش شفافیت اطلاعات در کاهش فساد و رانت است که از جمله برنامه‌ها و اهداف مهمی است که در اکثر کشورهای دنیا بخصوص کشورهای در حال توسعه دنبال می‌شود. به همین دلیل است که همواره در برخی از حوزه‌ها، مافیا و کلنی‌هایی که از این شرایط منتفع می‌شوند از شفافیت اطلاعات به طرق مختلف جلوگیری می‌کنند. در ششمین محور می‌توان به نقطه مقابل رانت و فساد یعنی عدالت اشاره کرد. همواره برای برقراری عدالت در حوزه‌های مختلف بخصوص در حوزه اقتصادی نیاز مبرم و جدی به شفافیت اطلاعات و تقویت این مهم داریم. بدون شک اگر مسئولان، اطلاعات شفاف، دقیق و کامل در اختیار نداشته باشند، در بسیاری از حوزه‌ها نمی‌توانند عدالت را در ارائه تسهیلات و خدمات و تقسیم و تسهیم منابع، اجرا کنند. نکته مهم دیگر که با شفافیت اطلاعات می‌توان به آن دست پیدا کرد، مدیریت و کاهش هزینه در تولید است که در رقابت‌های اقتصادی یکی از عناصر بسیار مهم است. اما از نگاه دیگر، تاثیر مهم شفافیت اطلاعات در افزایش بهره‌وری است که بسیاری از کشورها در سال‌های اخیر رشد و توسعه اقتصادی خود را از این طریق پیگیری می‌کنند. موضوعی که یکی از محورهای مهم تحقق شعارهای سال اخیر می‌باشد. از تاثیر مهم دیگر شفافیت اطلاعات می‌توان به هدفمند کردن تسهیلات، اعتبارات یا یارانه‌ها در حوزه تولید و خدمات اشاره کرد، موضوعی که در سال‌های اخیر دولت‌ها به دلیل نبود آن، با زیان و انتقادهای مختلفی روبرو شدند. با اینکه دولت‌ها بازگشت واحدهای تعطیل به چرخه تولید یا افزایش اشتغال را با ارائه تسهیلات به واحدهای دارای مشکل دنبال می‌کردند، اما از سوی منتقدان متهم به پول‌پاشی صرف شدند. تاثیر و نتیجه مهم دیگر شفافیت اطلاعات، درآمدزایی پایدار برای دولت و سایر قوا است. بدون شک وقتی شفافیت اطلاعات در اقتصاد و بخصوص حوزه تولید وجود داشته باشد، درآمدهای پایدار مالیاتی، بیمه‌ای و ...قابل توجهی برای حاکمیت محقق خواهد شد. و در نهایت، دهمین نکته و دستاورد مهمی که شفافیت اطلاعات در آن تاثیر بسزایی دارد، حوزه مهم اشتغال است. در برنامه‌های اشتغال محور، شفافیت اطلاعات نه تنها می‌تواند مسئولان و تصمیم‌گیرندگان را به مصوبات درست و مفید برای افزایش اشتغال در کشور برساند بلکه حتی خود شفافیت، افزایش و در دسترس بودن اطلاعات می‌توان به خلق کسب و کارهای جدید در حوزه اطلاعات و آمار کمک کند.آیا عدم شفافیت می تواند منجر به ایجاد دور باطل در این حوزه ها شود؟
در کل با توجه به موارد و محورهای مهم فوق می‌توان گفت، بدون شک عدم شفافیت اطلاعات می‌تواند ما را اسیر دور باطل در بسیاری از حوزه‌ها کند که در نهایت به زیان دولت و ملت ختم خواهد شد.
حتی بسیاری از کارشناسان، اطلاعات و آمار را پاشنه آشیل بسیاری از مصوبات و طرح‌های کلان توسعه محور کشور می‌دانند که از طرفی وجود اطلاعات دقیق و شفاف می‌تواند مسئولان، مدیران و مجریان ما را به تصمیم‌های بایسته و شایسته و در نهایت توسعه روزافزون برساند و از طرف دیگر، نبود اطلاعات درست و شفافیت لازم، شکست یا رشد کند اقتصادی با بهره‌وری پایین و طرح‌های نیمه‌تمام فراوان را برای کشور به ارمغان می‌آورد.
خوشبختانه برای داشتن اطلاعات دقیق و شفاف، پشتوانه قانونی مناسب نیز در کشور وجود دارد و ما خلاء قانون در این خصوص نداریم. طبق ماده ۳ قانون انتشار و دسترسی آزاد به اطلاعات، هر ایرانی حق دسترسی به اطلاعات عمومی را دارد مگر اینکه قانون، انتشار آن اطلاعات را منع کرده باشند و طبق ماده ۵ این قانون نیز، موسسات مکلف هستند اطلاعات را در اختیار مردم قرار دهند.
یک سوال مهم وجود دارد ،و آن اینکه چرا مسئولان کشور در یک دهه گذشته علیرغم تاکید قانون و وجود فواید مثبت قابل توجه در انتشار شفاف اطلاعات، باز هم از انتشار اطلاعات واحدهای تولیدی تعطیل بازگشته به چرخه تولید، خودداری می‌کنند؟
در طی سال‌های گذشته، این موضوع بارها از سوی کارشناسان اقتصادی و رسانه‌ای از مسئولین مستقیم، غیرمستقیم و حتی ارشد وزارتخانه‌ها، سازمان‌ها، نهادها و دبیرخانه مربوطه، همچون وزارت صمت به صورت عام و سازمان صنایع کوچک و شهرک‌های صنعتی ایران به صورت خاص در دولت‌های گذشته و فعلی و مسئول دولت فعلی در نهضت احیای واحدهای اقتصادی، پیگیری و از آنها درخواست شده، اطلاعات دقیق واحدهای تعطیل بازگشته به چرخه تولید را به صورت شفاف منتشر کنند، حتی رئیس جمهور دولت سیزدهم در سخنان خود در جلسه هیئت دولت به تاریخ ۱۶ شهریور ۱۴۰۱ بر انتشار اطلاعات این اقدامات برای افکار عمومی، تاکید و آن را ضروری دانست اما متاسفانه تا به امروز، این روند غیر شفاف همچنان ادامه داشته است.
در نهایت، باز هم با توجه به توضیحات فوق، به مسئولان مربوطه توصیه و از آنها درخواست می‌شود، در راستای افزایش اعتماد عمومی و تقویت حضور هرچه بیشتر بخش خصوصی در تولید و اقتصاد کشور و مهمتر از همه، تحقق شعار سال یعنی جهش تولید با مشارکت مردم، ضمن توجه ویژه به این مهم، در انتشار هرچه سریعتر اطلاعات دقیق و مشخص هر یک از واحدهای مذکور اهتمام ورزند زیرا طبق فرمایش رهبر معظم انقلاب، جهش تولید میسر نمی‌شود مگر با حضور مردم در تولید و اقتصاد که یکی از پیش‌نیازهای مهم فراهم شدن این شرایط نیز، تقویت اعتماد عمومی به حوزه تولید و اقتصاد با افزایش شفافیت اطلاعات است.
۲۱۲
برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل رویدادهای ایران و جهان اپلیکیشن خبرآنلاین را نصب کنید. کد خبر 1900982
مدیررسانهای پرسپولیس: سپاهان به جای شکایت بیجا، عذرخواهی کند